یقین داشته باش که:به اندازه خودت برای تو اندازه مى گیریم…!

مرد فقیرى بود که همسرش کره مى ساخت و او آن را به یکى از بقالى های شهر مى فروخت. آن زن کره ها را به صورت دایره های یک کیلویى مى ساخت؛ مرد آن را به یکى از بقالى های شهر مى فروخت و در مقابل، مایحتاج خانه را مى خرید. روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند. هنگامى که آنها را وزن کرد، اندازه هر قالب کره ۹۰۰ گرم بود. او از مرد فقیر عصبانى شد و روز بعد به مرد فقیر گفت: دیگر از تو کره نمى خرم؛ تو کره را به عنوان یک کیلو به من مى فروختى در حالى که وزن آن ۹۰۰ گرم است.
مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت: ما ترازویی نداریم و یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار مى دادیم .

امیر المومنین علی علیه السلام  در نهج البلاغه خبطه 153 می فرمایند:

«كَمَا تَدِينُ تُدَانُ وَ كَمَا تَزْرَعُ تَحْصُد؛  هرچه كنى بر تو تاوان است، و آنچه كشتى، درو نمايى»